یکی از قشنگ‌ترین اتفاق‌های دنیا این است که کسی تو را خالی از هر خودخواهی دوست داشته باشد.
دوستت داشته باشد حتی اگر مال او نشوی.
دوستت داشته باشد حتی اگر احساس متقابلی به او نداشته باشی.
دوستت داشته باشد ولی برای این که اذیتت نکرده باشد، سکوت کند و اجازه دهد آن طور که می‌خواهی زندگی کنی و با تلاش‌های خودخواهانه برای به دست آوردن تو، آزارت ندهد.
دوستت داشته باشد و به تو و انتخابت احترام بگذارد.
دوستت داشته باشد و حتی وقتی به او نه می‌گویی، مرد و مردانه سر حرفش، قولش بماند و نگذارد خاطرت حتی کمی، مکدر شود.
دوستت داشته باشد ولی نه معذبت کند و نه به تو، به خاطر نداشتن حس متقابل، احساس گناه بدهد یا منتی سرت بگذارد که من چه کردم و تو چه کردی و قدر ندانستی و...
دوستت داشته باشد و برود پی زندگی‌اش تا تو هم با خیال راحت زندگی خودت را داشته باشی.
دوستت داشته باشد اما حتی اگر تنها شدید، کم‌ترین حس ناامنی به تو ندهد.
دوستت داشته باشد و با هیچ کدام از نگاه‌ها و شوخی‌ها و حرف زدن‌هایش تو را معذب نکند و خیالت راحت راحت باشد که همه‌ی این‌ها کاملا بی‌منظور است و هرگز برایت دردسری ایجاد نمی‌کند.
شاید کمی فانتزی یا اسطوره‌مانند و دور از دسترس به نظر بیاید ولی واقعیت دارد... دوست‌داشتنی که اگرچه هرگز قرار نبوده به سرانجامی برسد، ولی از همان اولین لحظات، در نهایت پاکی و آزادمنشی پیش رفته و حتی لحظه‌ای خودخواهی و آزار در آن نبوده است.
- جمعه ۳۱ ارديبهشت ۰۰ , ۲۰:۵۹
- ادامه مطلب
