سالها بود که کتاب داستان کاغذی نخوانده بودم. در سالهای اخیر، بیشترین تمرکزم خواندن کتابهای تخصصی بود و فقط گاهی کتابهای داستانی، آن هم از نوع pdf میخواندم و البته فکر میکنم دو سه سالی هست که این کار را هم متوقف کرده ام و راستش آن قدر در دنیای کتابهای تخصصی غرق شده ام که دیگر خودم را کتابخوان نمیدانم!
امسال اما تصمیم گرفتم از نمایشگاه کتاب تهران، کتاب داستان هم سفارش بدهم. قصد اولم این بود: فقط داستان! اما موقع خرید، دوباره قدرت کتابهای تخصصی غالب شد و من فقط دو کتاب داستان در سبد خریدم گذاشتم:
۱. مامان و معنای زندگی (چون علیرغم علاقه ام به نوشته های یالوم، تا الان کاری فراتر از نگاهی گذرا به فایلهای pdf بعضی از آنها نکرده بودم)
۲. مادربزرگ سلام رساند و گفت متاسف است (صرفا به خاطر اسم بامزه و متفاوتش!)
کتابها ظهر همان روزی رسیدند که برای تهران بلیط داشتم و روزهای بعدتر هم مشغله های کاری و دلمشغولیهای فردی نگذاشت به سراغشان بروم. فقط یک بار وسط بدحالیهای دلم، فصل اول مامان و معنای زندگی را به زور خواندم. بعد آن را کنار گذاشتم و دیگر اصلا دلم نخواست که بخوانمش.
تا دیشب که مثل همیشه از مرحله "من که امسال دست به اتاقم نمیزنم" به وسط مرحله "بشور و بساب و بتکان" پرت شده و حسابی خسته بودم و ناگهان به طرز غیرقابل اجتنابی، هوس کردم کتاب کاغذی در دست بگیرم و رمان بخوانم.
رفتم سراغ "مامان و معنای زندگی". خواستم از فصل ۲ شروع کنم ولی واقعا هیچ چیز از فصل ۱ یادم نبود. از اول شروع کردم و واقعا هم انگار که نخوانده بودم!
تا قبل از خواب کتاب میخواندم و باورتان نمیشود آن شب چه خواب راحت و آرامی داشتم و صبح با چه حس خوبی بیدار شدم؛ چیزی که ماهها بود با این کیفیت، تجربه اش نکرده بودم و حالا با معجزه کتاب اتفاق افتاده بود؛ کتابی که به داستان مرگ و معنایی که زندگی در پرتو آن پیدا میکند میپرداخت و با این که مستقیما به تجربه های سخت من مربوط نمیشد، چندان بی ربط هم نبود.
حالا به فصل چهارم رسیده ام و باورم نمیشود درست مثل گذشته هایی که کتابخوان بودم، میخواستم آن قدر بخوانم که چشمهایم درد بگیرد و کتاب تمام شود! اما این بار مادر درونم!، کتاب را از دستم گرفت، مرا از وسط اتاقی که وسط مرحله "بشور و بساب و بتکان" بود بلند کرد و به هال فرستاد تا با مامان و بابای بیرونم شام بخورم. :)
- چهارشنبه ۲۷ اسفند ۹۹ , ۲۳:۰۱
- ادامه مطلب
