کودکانه هایم تمامی ندارد

در مورد من پر واضحه که هیچ جا رو اندازه بلاگستان دوست ندارم ؟

15 ساله دارم مینویسم .. قبول دارم کمتر از قبل فعالم ولی باور کن این مدت اخیر بمب خورده بود تو زندگیمون .. دیشب به نسرین گفتم همه ی وجودم داره برای پست های پشت سر هم کش میاد . 

باید بنویسم یعالمه حرف دارم باهاتون بعضیاشم تلخ تلخه .. 

سلام حرف دل خیلی هارو گفتی

اما چه میشه کرد وقتی اکثریت زرق و برق اینستاگرام رو به سادگی های وبلاگ ترجیح میدن؟

یه وبلاگ نویس قدیمی گفته بود الان همه تنبل شدن متنای بیشتر از پنج خطو نمیخونن

راستم میگفت الان تلگرام که همه پستاش کوتاهه کلی مخاطب داره

کامنت اقلیما:))

ولی واقعا هیچی جای فضای وبلاگ رو نمی‌گیره. حتی اگه همه این جمع رو بردارن ببرن یه گوشه دیگه، جدای اینکه توی راه کلی آدم می‌مونن و نمیان، بازم فضا این فضا نمیشه قطعا:(

این جوریا نیس........

بعضیا بی مهری می بینن دو تا سه تا کامنت دارن .....

بعضیا سربع یه لحظه 50 تا کامنت دریافت میکنن به همه تعمیم ندیم......

انگشت شمارن ولی چند تا وبلاگ پربازدیدن.

من دانشجوی مشاوره‌ام و محبت به شدت زیادی در قلبم، نسبت به بچه ها دارم و شما به لحاظ موقعیت اجتماعی و شغلی، بخش بزرگی از رویای من رو زندگی می‌کنید.⁦☺️⁩⁦☺️⁩

امیدوارم برقرار باشه این وبلاگ😍 خیر و‌خوبی، براتون آرزو میکنم. 

سلام

بنظر من کم کاری از بعضی مخاطباهم هست که خاموشن و کم لطفی میکنن

این به مرور باعث میشه یک بلاگر کمتر بنویسه و حتا یه روز دیگ ننویسه

البته این نظر منه منم خیلی وبلاگ خوانی رو دوس دارم بیشتر از نوشتنش

خجالت میکشم. اصلا نمیدونم درست هست که منتشرشون کنم یا نه :(

قرار بود زود کاراش رو بکنم که بهمن یا اسفند دفاع کنم. اما امروز راهنمام زنگ زد و گفت جمع آوری داده هاتو بیشتر و دقیقتر کن. حیفه اینهمه داده جمع آوری کردی فقط 3 موردش رو بررسی کنی. به همین خاطر احتمالا ترم بعد دفاع میکنم. اینجوری فرصت دارم که مقاله هم ازش استخراج کنم.

ولی من نظر نمیذاشتم چون میدونستم حوصله هیچی رو نداری :)

سلام

بقیه را نمیدونم اما من که به این راحتی وبلاگو ول نمیکنم

من تازه شما رو پیدا کردم!

نمی‌نویسیم شاید چون رنگ کلمات‌مون از بین رفته و نظری نمی‌نویسیم شاید چون از بی‌رنگی کلمات می‌ترسیم.
 مطمئنم هیچ چیزی جایگزین این فضای دلنشین نمیشه و کاش بنویسند حتی اگر ننویسیم.

بر خلاف چیزی که شاید همه‌ فکر کنن من از وبلاگ دوستان حقیقی شده‌ی بیشتری دارم نسبت به اینستا که همه هویتا مشخصه و فضا حقیقی‌تر‌ به نظر میاد. یه چیزی تو اتمسفر وبلاگ هست که نه تو فیس بوک دیدم نه اینستا. چه زمانی که بلاگفا بودم و چه الان. برای همینه که چسبیدم بهش و ولش نمی‌کنم

وبلاگ نویسی قدیمی رو ندیدم،ولی از عید تا الان هم ساکت تر شدن ملت کاملا نمایانه!

اووم،کامنت بهم سر بزن و شعر گویا قدیمی نشده هنوز!

گروگان میگیرن کامنت ها رو!:-/

اصلا یه جوری ملت دیر جواب میدن،وقتی میخوام زود زود جواب کامنت ها رو بدم،حس میکنم چه قدر بیکارم،بعد با(نه،من بافرهنگم)خودمو قانع میکنم:-/...یعنی ادم بعد چند هفته هم یه وقت خالیه کوچولو موچولو پیدا نمیکنه،جواب کامنت ها رو بده؟...وسط کلاسا انتراکت میدن،سریع میام چک میکنم،اگر کامنتی بود،زودی جواب بدم،بی احترامی نشه،حالا نه به این شوری،ولی دیگه فاصله هفته ای هم خیلی بی نمکه:-/

اخه شارمین جانم،نوشتن که آدم همه جا میتونه بنویسه،ولی این ارتباط ها رو آدم حیفش میاد ول کنه...مجازیه،ناشناسه،بی اعتباره،ولی میچسبه!

تا وقتی شما باشید،اگر بودم،کامنت میذارم!هیچ تعارفیم ندارم،طولانی،بحث طور و...هیچی،بذار رک و راستشو بگم،اصلا هنوزم خودمو یه وبلاگ خونِ کامنتر میدونم،نه وبلاگ نویسِ کامنت جواب بده!

من خیلی دوست دارم بنویسم. کلی متن پیش نویس و کلیدواژه‌‌طور دارم. اما میترسم که منتشرشون کنم. همش به خودم میگم تهش که چی؟ 

البته درگیری‌های پایان‌نامه هم از مشکلاتیه که توانمو ازم گرفته.

با همش موافقم شارمین.

من نمیخوام اینجا رو از دست بدم چون به قول تو آدم هایی هستند که فقط اینجا دارمشون ):

چیکار کنیم وقتی بلد نیستیم سرویس دهنده ای بسازیم که هیچوقت تعطیل نشه؟ ):

دلخوشی بزرگ من اینجاست و شماهایید ):

سلام

منم وقتی شنیدم میهن بلاگ میخواد تعطیل کنه واقعا احساس بدی بهم دست داد،من هم وبلاگ نویسی و خیلی بیشتر دوست دارم

ولی نذاشتن نظر دلایل زیادی داره

مثلا خود من وبلاگ شمارو همیشه میخوندم حتی وقتی وبلاگ نداشتم

بعد از اینکه برادرتون فوت کردند واقعا دلم میخواست کامنت همدردی بذارم چون عمیقا ناراحت شدم و حتی تا مدت ها ذهنم مشغول بود ولی بارها جلوی خودمو گرفتم چون میترسیدم اشتباه باشه تو اون موقعیت حرفی بزنم

من به شخصه اعتماد به نفسم برای گذاشتن کامنت پایینه!

اره خیلی سوت و کور شده ولی بیا قول بدیم همه هم رفتن ما بمونیم چراغ رو روشن نگه داریم 

سلام حقیقتش در مورد عدم کامنت‌گذاری باید گفت که آدم‌ها خیلی حساس شدند، یعنی سریع ناراخت میشن و تا چیزی میگی بهشون برمی‌خوره.

گاهی کامنت که میدم، مدتی که می‌گذره میگم برم پاک کنم نکنه ناراحت بشه و یه چیزی بگه و حال من را بگیره یا حتی پیام من را بی جواب بگذارد.

تجربه شخصیم بوده

واقعا حرف دل منو زدی 

من از کامنت گذاشتن واسه یکی دوتا وبلاگی که میخونم حقیقتا پشیمونم

چندین روز  حتی هفته جواب نمیدن! بااینکه خوندن..

منم فضای اینجارو دوست دارم نوشتن حالمو بهترمیکنه 

اما میدونم یه روز اینجام به خاطره ها میپیونده

من  به بلاگفا رفت و آمد دارم... شاید باورت نشه ولی هنوزم میگن به روزم، میگن بیاین تبادل لینک کنیم.. هنوزم پای پستها شعر می نویسن و...

ولی اینجا همه یجورایی فرهیخته بازی در میارن و صمیمیت کمتره، برا همین فکر می کنیم وبلاگنویسی کمرنگ شده... وگرنه هیچی جای وب رو نخواهد گرفت:)