کودکانه هایم تمامی ندارد

قرار بود در عید کلی فیلم ببینم؛ ولی اواخر هفته اول، بالاخره آقای ناشر توانست مرا قانع کند که به طور فشرده روی کتابی که از انتشارش منصرف شده بودم کار کنم و آن را به نمایشگاه کتاب برسانم و خلاصه نیمه دوم عیدم به فنا رفت و هنوز هم در فنا هستم!

اما فیلمهایی که در نیمه اول عید دیدم (و راستش زیاد هم انتظاراتم را برآورده نکرد):

۱. جامه دران (۱۳۹۳_حمیدرضا قطبی): یادم نیست کدام بلاگر این فیلم را در وبش معرفی کرده بود ولی هر که بود دستش درد نکند. با این که فیلم، یک داستان معمولی داشت طرز روایت آن خیلی جذاب بود. هر قسمت فیلم از دید یکی از شخصیتها روایت می شد و کم کم پازلی از کلیت ماجرا در ذهن شکل می گرفت و چینش قطعات قبلی اصلاح می شد. دوستش داشتم.

۲. قوی سیاه (۲۰۱۰_ آرونفسکی): داستان یک بالرین وسواسی و کمال طلب که تلاش می کند به هر قیمتی که شده یک نقش خاص را در یکی از اجراهایشان به دست آورد. برای من که زیاد اهل دیدن فیلمهای خارجی نیستم و کلا فیلمهای بدون سانسور نمی بینم، این فیلم خیلی خاص بود؛ طوری که با هیجان و ترس محو آن شده بودم. همه جور صحنه ای در فیلم دیده می شد: ترسناک، خاک برسری!، عاطفی، جنایی، روان شناختی، دوستانه، خانوادگی و... و من با وجود این که دوستش داشتم و کلی هم از رقص باله خوشم آمد، به محض تمام شدنش آن را حذف کردم!

۳. لامبورگینی (۱۳۹۵_ محمد اسدنیا): از من بپرسید می گویم حتی اسم "فیلم" و "طنز" را هم نمی شود روی آن گذاشت. بیشتر شبیه یک نمایش مدرسه ای بود با اتفاقهای در هم بر هم و بیمزه که تهش از خودت می پرسیدی: "خب حالا که چی؟!" هیچ منطقی در اتفاقهای فیلم نبود و آن بازیگری که اتفاقها حول محور او می چرخید (و اتفاقا خود کارگردان است!) به شدت مصنوعی، ناشی و نچسب بازی می کرد. خلاصه که لامبورگینی را نبینید!

+ بعدا کلیپی از کارگردان دیدم که گفته من این فیلم را به خاطر مشکلات مالی قبول کردم و در مورد داستان آن هیج دفاعی ندارم ولی کسی که آن نقش را بازی کرده من نیستم و یکی دیگر است (ولی نمی گوید کیست و اسم خودش میان بازیگرهاست!)

۴.من سالوادور نیستم (۱۳۹۴_منوچهر هادی): با وجود موضوع نسبتا تکراری، به نظر من خوب و جذاب کار شده بود و بازیگرهای نقش اول آن هم که جذابیت ذاتی خودشان را داشتند. طنز خوبی بود. لبخند و خنده و قهقهه به لبم آورد.

۵. روز هشتم (۱۹۹۶_ ژاکو فان دورمال): داستان یک مرد جوان مونگول که دلش نمیخواهد در موسسه نگهداری از عقب ماندگان ذهنی زندگی کند و با فرار از آنجا ماجراهای زیادی به وجود می آورد که باعث اشک و لبخند بیننده می شود! صحنه پایانی فیلم بی نهایت غیرمنتظره و دردناک است. اما کلیت فیلم آدم را به یاد فیلم ایرانی "بچه آسمونی" می اندازد. 

۶. بابای اجباری (1388- عباس مرادیان): طنز جذابی نبود. اما دست کم پیام قشنگی داشت. اولش فکر کردم از این فیلمهای مزخرفی است که فقط جنگ تن به تن زن و مرد برای نمایش برتری خود را نشان می دهد. ولی خوشبختانه موضوع انسانی تری داشت.

۷. تگزاس (1396- مسعود اطیابی): در مورد این مثلا طنز فقط این سوال را دارم که چرا فکر کرده اند اگر به ادا و اطوارهای بی مزه و تکراریشان رنگ و لعاب خارجکی بزنند و چند تا زن  بدون روسری شلوار تنگ پوشیده قاطی اش کنند جذاب و خنده دار می شوند؟ خلاقیت و هنرشان  در همین حد است یعنی؟!

۸. کباب غاز (1390- صالح دلدم): اگر قبلا داستان جذاب و زیبای "کباب غاز" جمالزاده را نخوانده بودم، امکان نداشت این فیلم را (که بر اساس همان داستان نوشته شده) ببینم. اصلا همه قشنگی این داستان به قلم شیوا و جذاب جمالزاده است و به نظرم تبدیل آن به فیلم، باعث شده بود هیچ چیز از آن باقی نماند!

۹. رالف خرابکار ۲: رالف اینترنت خرابکن (2016- ریچ مور و فیل جانستون): اولین انیمیشنی که امسال دیدم. عالی نبود ولی خوب بود و حتی می شد از آن با اهداف آموزشی  (در رابطه با دوستی و مسایل مربوط به آن) برای بچه ها استفاده کرد. (قابل توجه خودت باش!)

10. هتل ترانسیلوانیا 3 (2018، تارتاکوفسکی): با آن همه انتظاری که برای انتشار این انیمیشن کشیدم، وقتی بالاخره دانلود کردم و دیدمش، کلی توی ذوقم خورد. هتل ترانسیلوانیای 1 عالی و متفاوت بود. 2 خوب و متفاوت بود اما در مورد 3 فقط می توانم بگویم خوب معمولی با یک موضوع نسبتاً تکراری و نه چندان جذاب.

11. هی آرنولد (۱۹۹۶_ بارتلت): رویم به دیوار، این انیمیشن را با این که خیلی کودکانه بود و موضوع چندان جذابی هم نداشت، دوست داشتم! البته کودکانه که می گویم به این معنی نیست که در آن یک دختربچه عاشق همکلاسی اش نباشد و سرانجام با نیروی عشق خود مشکل بزرگ زندگی او را حل نکند!