کودکانه هایم تمامی ندارد

۱. حلقه‌ی بالای عروسک آویزی‌ام را از چشم دکمه‌ای عروسک دیگرم آویزان کردم تا واکنش ارتمیس را ببینم. زور زد تا عروسک را دربیاورد و بعدش اصرار داشت که عروسک آویزی را از چشم خودش آویزان کنیم، به هیچ صراطی هم مستقیم نبود 🤣

۲. در آینه خودش را نگاه می‌کند. می‌زنم روی تصویرش توی آینه و می‌گویم: آرتمیس. می‌خندد و از من تقلید می‌کند. با این تفاوت که به جای آرتمیس می‌گوید: آپتپیس!😂

۳. عاشق نقاشی است ک بیش‌تر وقتش را به نقاشی کشیدن می‌گذراند. بهش می‌گویم عمه را بکش. یک دایره کج و کوله کشیده و خودش ذوق می‌کند و می‌گوید: عممممه!

۴. خاله‌هایش را عمه صدا می‌زند.🤭

۵. در کتاب رنگ‌آمیزی‌اش می‌رسد به تصویر اسب. گردنش را می‌کشد بالا و جوری که انگار دارد زور می‌زند دندان‌هایش را فشار می‌دهد. مانده‌ایم که این چه کاری است! ناگهان من حدسی می‌زنم و صدای شیهه اسب درمی‌آورم. ارتمیس همان حالت قبلی را تکرار می‌کند این بار با صدا! منظورش شیهه بوده است!🤭

۶. مامان می‌خواهد بهش ماست بدهد. دهانش را باز نمی‌کند. قاشق را می‌دهد دست من و می‌گوید: عمه بگیر. همین که قاشق را می‌گیرم، آرتمیس دهانش را باز می‌کند و ماست می‌خورد. قاشق بعدی را دوباره مامان به سمتش می‌برد. همان‌طور که سرگرم نقاشی کشیدن است، دهانش را باز می‌کند. اما همین که مامان می‌گوید: آفرین؛ فوری دهانش را می‌بندد و ماست را نمی‌خورد. چون فهمیده است که عمه نیست. بقیه ماستی را که حتی از دست مامان و بابایش نمی‌خورد، از دست من می‌خورد 😍

۷. هر بار که می‌آید، باید همه کارهایی را که در چند هفته اخیر انجام داده‌ایم، یک دور مرور کند: عکس‌های مردهای خانه را از داخل میز تلویزیون بردارد و نگاه کند؛ با کبوتر دکوری بازی کند، پتوی سبزی را که پر از ابر و خرگوشک است وسط اتاق پهن کنیم و یکی یکی به خرگوش‌هایش اشاره کند و بگوید نی‌نی. بعد کمی روی پتو بخوابد و بلند شود برود سمت رختخواب و پشت به آن بایستد تا من بنشیتم روی رختخواب و او را هم بلند کنم و روی آن بنشانم و در حالی که رختخواب را تکان می‌دهم پیتیکو پیتیکو بخوانم و در همین حین او را کم کم سر بدهم پایین و وقتی کاملا روی زمین قرار گرفت شیهه بکشم! تا او غش غش بخندد، بعد برود توی آشپزخانه و دست‌هایش را سمتم دراز کند تا بغلش کنم و سه تا خرس روی در یخچال را با گفتن "پیشی" چک کند. بعد با گل‌های ضربه‌گیر پشت درها ور برود و در بغل من، تاقچه‌ی اتاق‌ها را چک کند، بعد قاب عکس آرمین را بخواهد و وقتی گرفتش با ذوق بگوید بابا. بعد نی‌نی بخواهد که باید برویم از اتاقم بیاوریم. بعدتر برای آوردن هاپو می‌رویم. در نهایت هم کاغذ و مدادرنگی‌ها را از داخل کشو درمی‌آورد و با هم "چش چش ابو" و پیشی و هاپو و نی‌نی و توتو و عمه می‌کشیم. البته موقع خداحافظی هم مراسم بازدید از توتوهای واقعی را داریم! راستی هر وقت هم من بهش آب می‌دهم حتما باید بنشانمش روی ماشین لباسشوئی. چون اولین باری که بهش آب داده‌ام همین کار را کرده‌ام!