کودکانه هایم تمامی ندارد

من اینقدر همیشه کیفم سنگین هست که همه میگن چی توش می ذاری!!!

عه یعنی میشه؟؟؟؟

من هم تو مورد کارای سنگین (حمالی) کاملا باهاشون موافقم!

😂😂😂😂 عالی بود 

فقط لهجه اصفهانیتون :))

با جمله ی پایانی پاسخت به صحبت آقای محمدحسین موافقم

اگه منو نمی زنی بگم مردم براشون :)))

بله درسته
همه اون جملات را میتونید بر عکس کنید
مثلا زن باید آشپزی بلد باشه، باید خیلی مرتب باشه و مودب باشه، نمیتونه تنها زندگی کنه، نباید کار کنه و باید منشی و پرستار باشه و نباید راننده اتوبوس باشه و ...
شاید چون بیشتر نبایدیه بیشتر اجحاف آمیز باشه
ولی توی این شرایط همه یه جور احساس اجحاف میکنن
اون دو جمله آخر مهم بود
اول این که همه برابرن و اگر تفاوتی هست که هست، این تفاوت شخصیه که خب وابسته به فاکتورهایی از جمله جنسیته فقط اینم نیست مثلا سن هم هست و...  و اینا توی نقش های جزئی و رسمی مهم میشه نه اینکه برچسب های نوعی بشه.
مثلا من هیچوقت نمیگم توی تهیه غذا برای بچه و پیر باید فرق گذاشت چون نیاز جسمانیشون متفاوته، شاید بهشون پیشنهاد بدم.
دومی اینه که توی محیط هایی مثل خانواده نقش ها بعد یه مدت رسوب میکنن اما این اشتباهه اساس خانواده مشارکته و نقش مشخصی کسی نداره همش ایثار متقابله. چطور میشه همه، همه کار بکنن.
اینم فقط بحث جنسیت نیست
مثلا برای نقش مهمان و میزبان اگر بگن باید فلان جا برویم یا باید فلان کس بیاید و باید هدیه بدهیم باید پذیرایی کنیم و چجور و اینا و انتظارات متقابلی ایجاد بشه من که به شخصه میگم باید رسوم بروند به ... اما اگر کسی بخواد بیاد حالم را بپرسه یا بخوام حال کسی را بپرسم یا کسی را بخوام با هدیه خوشحال کنم واقعا این خیلی دلنشین تره.
حالا شاید این خاصیت فردی منه که کمتر جامعه پذیرم. ولی کل آدما تا یه حدی بهش نیاز دارن.

وااای ننه :)) 

خوب میذاشتی به مردونگی شون برسن :دی

سلااام

وااااییی چه با مزه بوده
 

و اینجا یه نکته مردم شناختی عمیقی هست.
خیلی وقته نطق نکرده م:

واقعا چه بار های سنگینی میذاره به دوش ما این فرهنگ پارسی. خیلی از کارا فقط کار ماست. نان آور هستیم. باید تاریکی بریم بیرون تاریکی برگردیم. باید دست میزنن روی شونه مون خاک بلند بشه. لوس نباشد باشیم. گریه نباید بکنیم. باید متعهد باشیم. باید از حریم خانواده دفاع کنیم. باید از وطن دفاع کنیم. هر چند خود من هیچکدوم این وظایف را نداشته ام :))) ولی به هر حال هست.
حالا اون پارسی گویان نیک آیین قدیم که این وظایف را گذاشتن رو دوشمون حداقل دیگه نمیگفتن حقوق برابر. یه سری حقوق بیشتری میدادن به مرد که در واقع یه سری وظایفی بود برای زن و این طوری چرخا میگشت.
حالا وظایف ما سر جاشه ولی حقوقمون نه.
با این اوصاف حق با سخنگوی طالبانه که میگفت هر وقت تکلیف کار زنان معلوم شد ما درباره تحصیلشون هم تصمیم میگیریم. البته اون تعصب خودش را توجیه میکرد تا بعد که خرش از پل بگذره.
واقعا این حرف عجیبیه که میگن مثلا پسرا درس نخون و بی عرضه هستن که کمتر میرن دانشگاه و سرکار. و سهمیه ها باید یکی باشه. ظاهرش قشنگه ولی در نظر نمیگیره که این درس خوندن و کار کردن به هیچ چیز بانوان نیست چون آخر وظیفه شون نیست. این اقتضای فرهنگ ماست. ممکنه یه حالتی باشه که مخارج زندگی را فقط مرد تامین نکنه. اونوقت حرف از برابری درسته.

ولی یه نکته خیلی مهم تری هست
اینکه میگم اون وظیایف قبلی نباشه یعنی به عنوان یه نقش مسلم نباشه.
و گرنه اکثر زمانه ها و مکان ها یه مرد یه کارایی را خودش قبول میکرده.
شاید اقتضای طبیعت این بوده.
اما صورتش صورت ایثار بوده.
بحث از یه طرف استقلال فرد در برابر حل شدن فرد در خانواده است که تعادلش به نفع همه است
از یه طرف هم اخلاق بسته و تابع بازداری اجتماعی در برابر اخلاق باز و جهانشمول

**** ***** *** ****

*** ***** *** **** ****** *******

*** *** ** **** ***** *** ***** ********

عالی بود :))))

:))) دخالت در تربیت بچه مردم نکنید