There Is No End To My Childhood
خیلی‌ها وقتی در موقعیت من قرار می‌گیرند، ناخودآگاهانه به سمت اشتباه می‌روند. راستش را بخواهید من هم شدیداً نیازمند نوع خاصی از اشتباه کردنم! و نمی‌دانم بگویم این که خودآگاهم نمی‌گذارد مرتکبش شوم و چیزی را که خیلی‌ها در آینه نمی‌بینند، در خشت خام می‌بیند خوب است یا بد! باید بگویم حتی حوصله‌ی خطا کردن هم ندارم و ناچارم که نلغزم؛ در حالی که حریصانه به لغزش فکر میکنم!!!
سلام،برام جالبه که حس همگانیه...من لغزیدم،کلا دوره‌ی گذار نوجوونی به جوونیم رو به کله خر ترین حالت ممکن(کله خر نسبت به خودم)گذروندم...چون ذاتا ادم محافظه کاری بودم،بعدش خیلی اذیت شدم،ولی بخوام راستش رو بگم،هر وقت که پیش خودم فکر میکنم اگر برگردم،مسیر که رفتم رو عوض میکنم یا نه،...میگم نه،من اون زمان لغزش رو حق خودم میدونستم...یه بار یه پستی نوشتم،گفتم بعضی از اشتباهات،همیشه اشتباهه،نه زاویه دید و نه زمان عوضش نمیکنه،اون کار تو هر زمانی و با هر زاویه دیدی،اشتباهه،حتی همون موقع هم میدونستم اشتباهه...ولی به خودم گفتم اشتباه کن،اگر یه بار حق اشتباه کردن داشته باشی،اون الانه،من پات هستم!...هنوز که هنوزه،گاهی حسرت میخورم،از خودم تعجب میکنم و دارم با عواقبش دست و پنجه نرم میکنم،ولی خودتون کاملا درست گفتید،اون دوره،تنها چیزی که باعث شد دووم بیارم،میلم به خراب کاری و اشتباه کردن بود،اگر اشتباه نمیکردم،شاید واقعا خودمو میباختم...
گاهی حتی اشتباهات رو نمیشه جبران کرد،ولی قیمت اشتباه نکردن،خودمونه،ممکنه خودمونو تو مسیر از دست بدیم...
ببخشید زیاد نوشتم،این پستتون برام مثل تلنگر بود،یاداوری کرد اگر چیزهایی رو از دست دادم،به جاش خودمو پس گرفتم،ممنون:-)
به نظرم سن لغزش کردن و نترسیدن بین ۱۵تا ۲۷،۲۸سالگی
آدم به سی سالگی که رسید زندگی ارزش خودش رو پیدا می کنه و حیف از وقت و هزینه ای که برای لغزش ها هدر می رود!
البته این یک قاعده عام نیست صرفا یک تجربه است
اونیکه شما میگید آسیب میزنه برا موقعیکه اون کار رو انجام دادین و نتیجه‌ش رو دیدین
ولی وقتی کاری رو خیلی دوست دارین که انجام بدین و بخاطر ترس یا احتیاط اون کارو انجام ندادین و حسرتش همیشه باهاتون هست اون بیشتر اذیت میکنه
مثلا انتخاب یه رشته‌ی تحصیلی یا ملاقات با یه دوست یا ...
شارمین جان تو این موقعیت بودم و مرتکب کاری شدم که بهش لغزش میگفتم ولی موضوع اینجاست که فکر کنم بهترین تصمیم زندگیمو گرفتم .
گاهی چیزی که تو ذهنمون با کلیشه ها اسمش لغزش شده ، اصلا لغزش نیست :)
درسته :)
امیدوارم ته همه این بن بستایی که دارین و خستگی هاتون، یه چیز خوب همه این دردارو جبران کنه یا حداقل براتون التیمام قوی ای باشه 💙
آدما یه وقتایی حسرت کارایی رو که نکردن رو بیشتر میخورن تا اشتباهاتی که کردن
یه قصه برات تعریف کنم که از راه به در شی؟:))))
میگن تو زمانای خیلی دور مردی زندگی میکرده که اهل هر نوع فسق و فجوری تو زندگیش بوده. بعد که میمیره هیچ کس حاضر نمیشه بالا جنازه‌ش نماز بخونه. تا اینکه پسرش میره پیش سرشناس‌ترین شیخ شهر. بهش میگه بابام این نامه رو داده که بعد مرگش بدم به شما. شیخ نامه رو میخونه و کلی گریه میکنه و میره برا اون فاسق نماز میخونه. ازش میپرسن چی نوشته بود تو نامه؟ میگه یه بیت شعر:
شرمنده از آنیم که در روز مکافات
اندر یم عفو تو نکردیم گناهی:)
خلاصه که تا گناه نکنی نمیتونی تو دریای بخشندگی خدا شنا کنی! ^__*:)))
همون لحظه‌ای که فکر میکنی نمیلغزی، نزدیکترین لحظه به لغزشه! اونقدر سرم اومده که نگو:)))
این حرفتون انگار حرف دل من بود گرچه موقعیت هامو خیلی متفاوته ولی منم اینقدر گاهی حالت خفقان و ناچاری و حالت رسیدن به بن بست و ته خط دارم که هزاران فکر و کار اشتباه میخوام انجام بدم ولی مثل شما همون خشت خام رو میبینم. حالا نمیدونم این خوبه یا بد. که نمیذاره کار اشتباهو مرتکب بشم :(
تو چقدر زیادی آگاهی!
امیدوارم اگر هم مرتکب اشتباه شدی ازش درس بگیری و خودتو سرزنش نکنی❤️
