دو تا از مراجع‌های دیروزم، خیلی کمرشکن بودند!
اولی یه پسر کوچولوی دبستانی خوش‌زبون بود که در طول تست نقاشی چندین بار اشاره کرد که پدرش کتکش می‌زنه و پدرش رو دوست نداره.
تو مصاحبه با مامانش، با وجود همه انکارهاش، متوجه شدم پدر چه ذهنیات و رفتارهای وحشتناک و خشنی داره و اصلاً کنترل تکانه نداره!
ولی بخش کمرشکنش این بود که این مرد دکتری داشت و شغلش تبلیغ دین و هدایت مردم به سمت خدای مهربون و پیامبر رحمه للعالمین بود!
می‌دونید چیه؟ اون لحظه جزء معدود زمان‌هایی بود که دلم می‌خواست یه عالمه فحش رکیک ناب بلد بودم و ادب و متانت و این جور چیزا هم سرم نمی‌شد!😒🙄😐
مراجع دوم یکی از همکارهام بود که پسر چشم رنگی نازش رو آورده پیشم؛ پسری که به معنی واقعی کلمه، پدر و مادرش رو کچل کرده بود!
جنبه دلپذیر قضیه برای من این بود که آقای همکار، با وجود بعد مسافت و با این که آشنایی‌مون فقط محدود می‌شد به یک دوره‌ی آموزشی شش ماهه‌ی ویژه مشاورهای کودک (که هر دو، در کنار حدود ۶۰ مشاور دیگه آموزش می‌دیدیم)، از بین همه‌ی گزینه‌های روی میز، "من" رو برای کمک به باز کردن یه گره کور انتخاب کرده بود! (یه روزی درباره اون دوره‌ی آموزشی می‌نویسم ولی برای استادش نمی‌فرستم🤭).
اما جنبه کمرشکن ماجرا اون‌جا بود که آقای همکار، خودشم مشاور کودک بود و بخش وسیعی از دانش و مهارتمون رو در یک زمان و مکان و زیر نظر یک استاد یاد گرفته بودیم و یه جورایی مث این بود که بخوای درسات رو با یه همکلاسی مرور کنی و ندونی کجاها رو باید براش توضیح بدی، از کجاها بگذری، به کجاها فقط یه اشاره کوچیک بکنی و...
و تازه کمرشکن‌تر این که همسرش هم تو بحث بود و نمی‌دونستم چه چیزهایی رو از آقای همکار یاد گرفته و چه چیزهایی رو نه و در عین حال، باید طوری رفتار می‌کردم که اعتبار و دانش و مهارت آقای همکار، به خصوص جلوی خانمش، زیر سوال نره. البته که همه چیز خیلی خوب پیش رفت. ولی به هر حال حس می‌کردم فشار زیادی رومه.
+ یه جایی اقای همکار، در ادامه‌ی صحبت من، شروع کرد یه نکته‌ای رو برای خانمش توضیح بده، یه دفعه خانومش گفت: شما که تو خونه هم میتونی بهم مشاوره بدی، بذار ببینم خانوم دکتر چی می‌گه! و بعد هر دوشون کلی خندیدن😂
- يكشنبه ۱۶ آبان ۰۰ , ۰۱:۱۸
- ادامه مطلب
