کودکانه هایم تمامی ندارد

شارمین فعال

واقعا همه مون یک جورایی ناخودآگاه نو فضای وبلاگ کمی متفاوتیم

حالا یه موقع هایی هم خیلی متفاوتیم :))

من همون اول درست حدس زدم...درود بر خودم

بله مظلوم و معصوم و خجالتی که خوبه مردم و حتی آشنایان هر کدوم یه تعبیری دارن که درجاتی داره :))

فکر کنم یه همچین چیزی باشه ولی مسأله گفتاری و نوشتاری نیست. چون توی گفتار هم من خیلی ید طولایی دارم. مسأله ارتباطه، این را میشه یه جور اوتیسم اکتسابی بهش گفت یا اختلال آدم ندیدگی. 

برای اون سخنرانی هم باید با کسی خیلی آشنا بشم مثلا شاید بعد یه سال پیاپی و بعد حس کنم درکم میکنه اگر ببینم نمیفهمه مثل موارد زیاد اقوام و دوستان سعی میکنم برم به همون حالت قبلی.

البته با اون تعداد محدود هم فقط حرف منطقی نمیزنم ولی یه طور خاصی مثل همین وبلاگ که البته اون مال مراحل بعدشه. وبلاگ خاصیتش اینه که دیگه ارتباط به اون شکل توش مطرح نیست.

البته ارتباط واقعا یه بحث جدا از زبانه و همون زبان هم باید قابل فهم باشه.
یکی از بچه ها که حرفای منو با دوستم میشنید بعد یه مدت که آشنا تر شده بودیم میگفت من فکر میکردم ادا درمیاری.

چند بار هم که تست گاردنر دادم هر بار بیشترینش کلامی بود و تقریبا کمترینش بین فردی.

همشهری هستن؟

سلااام

منو میگن :)) الآن دماسنج خودشیفتگی ام دیگه میترکه

دقیق که نگاه میکنم خودم هم باورم نمیشه، واقعا من کی ام؟ فکر کنم شخصیت های زیاد تجزیه شده ای دارم که خودم هم نمیدونم

ولی این که خودشیفته است بهتر از همه است و اون که خجالتیه سلطانه

خدایی خیلی خووب بود 😅

من تو پنل بودم ستاره پست پایین تون روشن بود اون رو یک کم با تاخیر زدم البته عادت دارم همیشه وبلاگ رو میزنم میام داخل وبلاگ ها 

 دیگه ریفرش دوباره هم نکردم 😅

بعد اومدم بدون اینکه عنوان رو ببینم پستت رو خوندم 😅😅😁

ببین هی میگم خب کجای این پست خاطرات یه عمه بود 😂😁😀

بعد رفتم لینک رو دیدم گفتم لابد برادرزاده تون  رو معرفی کردین 😂😂😂

که وبلاگ داره اینا 😂😂

وای شارمین (جان)  بخدا هیچوقت این شکلی نشده بود 😂

بعد دوباره که برگشتم دیدم این پست دیدار وبلاگی بوده پست پایین خاطرات یک عمه است😂

حدس من کجا حدس باقی دوستان کجا 😀😀

+

سلام 

تا باشه از همین دیدارهای وبلاگی 

خیلی هم عالی :)