کودکانه هایم تمامی ندارد

بعضی از آدم‌ها شخصیت خودشان را با استفاده از کلماتشان در ذهن دیگران می‌سازند و آن قدر می‌گویند و می‌گویند و می‌گویند که خودشان هم باورشان می‌شود که همانی هستند که گفته‌اند.

یکی از شگردهای این آدم‌ها، این است که نمی‌گذارند ذهنتان از حضور کلماتشان خالی شود یا بهتر بگویم آن‌قدر بی‌وقفه از انبار ذهن شما برای تلنبار کردن واژه‌هایشان استفاده می‌کنند که جایی برای ورود فکرها و کلمات دیگر باقی نمی‌ماند و شما چاره‌ای ندارید جز این که آن طوری در موردشان فکر کنید، که خودشان برنامه‌ریزی کرده‌اند.

آن‌ها معمولاً از این هم فراتر می‌روند و سعی می‌کنند شما را هم برنامه‌ریزی کنند و آن شخصیتی را به شما بدهند که خودشان دوست دارند داشته باشید. آن‌ها برای رسیدن به این هدف، به شدت صبور هستند و تغییرات را طوری گام به گام و نامحسوس پیش می‌برند که ممکن است حتی خودتان هم متوجه آن‌ها نشوید و یادتان نیاید که قبلاً طور دیگری بوده‌اید.

آن‌ها معمولاً بااعتمادبه‌نفس، حق‌به‌جانب و کنترل‌گر هستند و از راه‌های مختلف (محبت کردن، عذاب وجدان دادن، مظلوم‌نمایی، مدیون کردن و حتی اگر لازم بشود، فریبکاری) سعی می‌کنند اطرافیانشان را تحت تاثیر قرار دهند تا از این طریق، سلطه‌ی نامحسوس خود را روی آن‌ها حفظ کنند.

شما باید هم عاقل باشید و هم کمی شانس بیاورید و مدتی فرصت داشته باشید تا دور از این آدم‌ها، دوباره خودتان را پیدا کنید!