قصدتون از افشا شدن راز بیماران کامنت من بود؟
(البته که کامنت بعدی واضحا خطاب به چیزی بود که من نوشتم)
من آدم کامل و بدون خطایی نیستم ولی ازینکه در این زمینه از کمیته اخلاق در یک کشور دیگه کمک گرفتم ( با توجه به اینکه مشابه همچین کمیته ای در ایران وجود نداره یا من نمی‌شناسم ) اصلا احساس خطا نمیکنم. برای من به عنوان کسی که در هر دو رشته در حال تحصیله اهمیت زیادی داشت تا با ارزش‌های اخلاقی در این زمینه بیشتر آشنا بشم و تاکید هم کرده بودم که بیشتر به خاطر دونستن حد و مرز مطالبی که در وبلاگ خودم منتشر میکنم این ایمیل رو نوشته بودم.
من جواب سوالاتم رو تا حد بسیار زیادی بعد از پاسخ شون به طور واضح گرفته بودم ؛ بزرگترین اشتباه من در این زمینه تنها وقتی بود که صرف ترجمه متن ایمیل و انتشار اون تو وبلاگ مذکور کردم. اونم تنها به خاطر اینکه خودشون نظر خواهی کرده بودن.
من خیلی خسته ام ؛ با دیدن کامنت شما خیلی بیشتر خسته شدم .
قطعا برای زندگی شخصی من کمترین تفاوتی ایجاد نمی‌کنه که یک نفر از اینکه در یک شهر یا روستا از اشتباهات افرادی که برای درمان بهش مراجعه کردن برای دیگران تعریف کنه ، اما برای من هرگز مایه خجالت نیست که از حقوق افرادی دفاع کنم که شاید خودشون آشنایی با حقوق شون ندارن.
نوشته بودن من موضوع رو خیلی جدی گرفتم! اگر می‌خوام رفراندوم بگذارم یا یه همچین چیزی ؛ برگزاری رفراندوم رو می گذارم بر عهده خودشون ؛ اما از اینکه چنین مسئله ای رو جدی میگرم (حتی خیلی جدی) شرمگین نیستم
پاسخ :
نه. تو کامنت اول به هیچ وجه منظورم شما نبودید. منظورم موضوع رازداری به طور کلی بود و اشاره‌ی غیرمستقیم به نظرسنجی وبلاگ آقای دکتر داشتم و دغدغه‌ای که این روزها تو وبلاگ ایشون و دکتر هوپ دیدم. هیچ کامنت خاصی منظورم نبود و البته شما تنها کسی نبودید که زیر اون پست کامنت گذاشتید و با پست‌های ایشون مخالفت کردید. پس دلیلی نداره فکر کنید منظورم در کامنت اول شما بودید.
در کامنت دوم آقای دکتر مستقیما به محتوای کامنت شما اشاره کرده‌ن و من در پاسخ نوشته‌م به خاطر نسبی و زمینه‌ای بودن مصادیق اصول اخلاقی نمی‌شه از یک کشور برای کشور دیگه تعیین تکلیف کرد و این رو خودتون هم تو کامنتتون و از طرف اون کمیته‌ی آلمانی نوشته بودید. پس چی باعث میشه کامنت من خسته‌ترتون کنه؟ من توهینی به شما کردم؟ این که به نظر شما کارتون درست بوده و به نظر ما نه، فقط یه تفاوت دیدگاهه. نمی‌فهمم چرا این اختلاف نظر این قدر اذیتتون می‌کنه.
مساله رازداری برای من هم واقعا جدی و مهمه و به خاطر همین اشاره‌ای به مسائل مراجعینم نمیکنم. برای آقای دکتر هم واقعا جدی و مهمه و به خاطر همین تو همه‌ی این سال‌ها با تاکید و پافشاری زیاد، شهرشون رو از مخلطبین مخفی نگه داشتن و الان هم چون دغدغه داشتن نظرسنجی گذاشتن. و فکر نمیکنم منظورشون این بود که این موضوع زیاد جدی نیست. بلکه با این کار شما که مطالب وب ایشون رو برای کمیته‌ی کشوری با فرهنگ کاملا متفاوت ترجمه کنید مخالف بودن. چون ایشون هدفشون این بود که ببینن آیا اکثریت افراد بابت خوندن خاطراتشون حس بد می‌گیرن یا نه. این چیزیه که به مردم ما و فرهنگ ما وابسته‌س نه یه کشور با فرهنگ کاملا متفاوت. کلا تو کدوم کشوری انقد براشون عادیه که تو هررررر زمینه‌ای (حتی مشکلات و گرفتاری‌های خودشون) جوک بسازن و بخندن؟ خب این تو فرهنگ ما هست و تو فرهنگ اون‌ها شاید نه. از خیلی جهات دیگه هم فرق داریم. خودشون هم مستقیما گفتن خیلی‌هاش وابسته به فرهنگه. و خب اینکه نظر اون‌ها وحی مطلق که نیست. برای کشور خودشون قانونیه که بر اساس شرایطشون گذاشتن. ولی برای کشورهای دیگه لزوما راهگشا نیست.
