۱. کرالاین (2009-Coraline)
یک شب که حال دلم خوب نبود، تصمیم گرفتم خودم را با انیمیشن درمان کنم! کرولاین را انتخاب کردم و تازه حس ترس هم بهم اضافه شد! برای منی که نهایت فیلم ترسناک دیدنم این بود که سال‌ها پیش، همان‌طور که آرتین فیلم واقعا ترسناک می‌دید اتفاقی چند دقیقه‌ای را میدیدم، کرولاین واقعا فیلم ترسناک محسوب می‌شد. کلاً نمی‌فهمم آن ارواح و جادوگر و اتفاق‌های یک جورکی،در انیمیشن کودک چه کار می‌کرد!
+ البته این را قبل ماه رمضان دیدم.
۲. موآنا (2016-Moana)
قشنگ بود. دوستش داشتم. چقدر هم طراحی آدم‌هایش، مخصوصا نقش اول داستان (موآنا) خوشگل و واقعی بود. رقص و آوازهای خوبی هم استفاده شده بود. آوازها را خیلی خوب به فارسی برگردانده بودند. به نظرم در کل خلاقیت زیادی به کار رفته بود و غافلگیری‌های خوبی داشت و در عین حال طنزش هم جذاب بود. مخصوصاً آن خروس لاغرمردنی خنگ که برای من واقعا خنده‌دار بود.
۳. اسکوب (2020-Scoob)
اصل داستان برای من آن‌قدرها جذاب نبود. اما دوبله‌ی عالی‌اش آدم را جذب می‌کرد. یعنی طوری دوبله کرده بودند که حس می‌کردی داری فیلم ایرانی نگاه می‌کنی. از جمله قشنگ‌ترین کارهایشان این بود که هر جا باید آهنگی پخش می‌شد، قشنگ از آهنگ‌های خواننده‌های ایرانی استفاده کرده بودند و قسمت پایانی کار هم که با ترانه‌ی به شدت مورد علاقه‌ی من، در دوران کودکی، تمام شده بود: دختر ایرونی! 😄
۴. غارنشین‌ها: عصر جدید (2020-The Croods: A New Age)
وای چقدر خوب بود 😍 کلی خندیدم... خیلی جذاب بود. جلوه‌های بصری فوق‌العاده‌ای داشت. پیام نهایی‌اش این بود که چشم روی تفاوت‌ها ببندید و با هم دوست باشید و مخصوصاً قدردان خانواده‌هایتان باشید. من اگر خارسو بودم و اگر از آن خارسوهایی بودم که دلم می‌خواست پسر و عروسم تا ابد در خانه‌ی ما زندگی کنند، حتماً این فیلم را برایشان پخش میکردم! 😂 حالا هم که خارسو نیستم، واقعاً یک قسمت‌هایی‌اش را دلم می‌خواست استوری کنم!
۵. ویلابی‌ها (2020- The Willoughbys)
😐😐😐 یک جوری اعصاب و روان آدم را به بازی می‌گیرد که کلا ترجیح می‌دهم در اعتراض به آن سه دقیقه سکوت کنم! البته شاید هم برای من که به شدت دوستدار کودک هستم چنین حسی داشت. ولی واقعا زیر پا گذاشتن حقوق کودک توسط والدین را به یک شکل عجیبی نشان می‌داد که حرص آدم را درمی‌آورد!
۶. تور جهانی ترول‌ها (2020- Trolls World Tour)
این را هم دوست نداشتم! شاید چون تماما در مورد انواع موسیقی بود و خب من آدم موسیقایی نیستم و حتی اسم خیلی از موسیقی‌ها را نشنیده بودم. البته ایده‌اش را دوس داشتم؛ این که از انواع موسیقی برای نشان دادن تفاوت آدم‌ها و ضرورت وجود این تفاوت‌ها و رفاقت در عین تفاوت استفاده کرده بود جالب بود. ولی در کل آن قدر از انواع اقسام موسیقی استفاده کرده بود که سرم رفت!
۷. روح (2020- Soul)
به طور کاملاً اتفاقی، در این انیمیشن هم موسیقی، مطرح بود، هر چند نه آن‌قدرها! انیمیشن قشنگی بود ولی راستش را بخواهید برای من از آن دست چیزهایی بود که به نظرم آمد آن قدرها هم که می‌گفتند خاص و متفاوت نبود و حتی بعضی از قسمت‌هایش به نظرم نخراشیده و یک جوری بود! مثلاً من خنگ بودن شخصیت‌های ماورائی داستان را دوست نداشتم. در واقع انتظار داشتم نگاهشان به مساله روح و دنیای قبل و بعد از دنیای مادی، کمی خاص‌تر و لطیف‌تر و معنوی‌تر باشد. هر چند منکر خلاقیت‌هایشان نیستم. مخصوصا قسمتی که ۲۲ خاطراتش با افراد مختلف را تعریف می‌کند را دوست داشتم. اما به هر حال پیام داستان برای من بیش از اندازه تکراری و بدیهی بود و شای همین تا حدی توی ذوقم زد.
ادامه دارد...
+ همه‌ی اینها را زینب (خواهرزاده جان) معرفی کرده است.
- سه شنبه ۳۱ فروردين ۰۰ , ۱۹:۲۹
- ادامه مطلب
