There Is No End To My Childhood
دیروز لیلی زیر پست اینستاگرامم کامنت گذاشت و من مثل همیشه پاسخ محبت آمیز دادم. امروز آمد و پاسخم را لایک کرد. نوتیفیکیشن لایکش را باز کردم و در کمال تعجب دیدم نه آن کامنتی که من به نیت لیلی جواب داده ام را لیلی نوشته نه الان لیلی پاسخم را لایک کرده است! کامنت متعلق به دوست دامادمان بود که چند ماهی در کلینیکش همکار بودیم! و تنها وجه اشتراکش با لیلی، رنگ پروفایل! 🤦♀️🙄😟
لیلی خودش بهترین سوتی های بلاگستان رو میداد اما در نهایت خونسردی تعریف میکرد بعد من سوتی دادم حق رو داد به طرف مقابل و با خاک یکسانم کرد. سوتی من یه سمت جواب لیلی خدا بود😄😄😄
ای وای 😂😂😂😂
منم معمولا موقع این سوتیا بیشتر خندم میگیره تا خجلت‌زده باشم
توضیح جناب محمدحسین خیلی قانع کننده ستا ولی نمیدونم چرا من زورم میاد سالی رو که توش باید امضا میکنی تاریخ رو با سال کامل ۱۴۰۰ بزنی جزو همین قرن حسابش کنم
شاید باورتون نشه ولی بزرگترین چالشم برای ۱۴۰۰ تاریخ زدن کنار امضاست که بهش عادت دارم و اصلا بخشی از امضام محسوب میشه 😂
امسال رو باید بابت این تاریخ به من سختی کار تعلق بگیره 😁
موفع شمارش چی؟
اصلا صفر با همه فوایدش وجود نداره :)))
سالها جزء اعداد طبیعی اند. البته میشد این طور باشه که یک سال تمام را حساب کنند اما نیست. چون همون طور که از اسمش پیداست اون در مجموعه حسابیه و مثلا برای حساب کردن سن به کار میاد. پس اولین روز مبدا شمارش سال، جزء سال یک بوده نه سال صفر و وقتی اولین از 1 شروع بشه یک سده یا صده میشه تا سال صد و سال صد و یک میشه سده بعد پس سنه 14001 میشه اول سال سده 15
و اگر بپرسید پس چرا امسال کبیسه است که مشخصه که کبیسه ها به طور دقیق هر چهارسال نبوده و نیستند
یاد خواجه نصیرالدین طوسی و غیاث الدین جمشید کاشانی افتادم :))
امیدوارم سوتی خیلی فجیع و صمیمانه ای نداده باشی
من روت غیرت دارماااا :دی
