بعد از یکی دو ساعت که از رفتنش گذشته بود، چشمهایش را باز کرده بود! همه خوشحال بودیم. هنوز دراز کشیده بود و نمیتوانست بلند شود. انگار بدنش ضعیف شده بود. میخواستم بهش بگویم چقدر از برگشتنش خوشحالم. میخواستم ازش بپرسم این یکی دو ساعت، چیزی از دنیای دیگر فهمیده است و به یاد می آورد یا نه. اما در عوض همه اینها، از ته ته قلبم گفتم: آرمین کاش دیگه نمیری... کاش دیگه نمیری... حالا که برگشتی کاشکی بمونی... آرمین فقط با لبخند نگاهم میکرد...😟
+ تعبیر
- سه شنبه ۱۶ دی ۹۹ , ۰۹:۱۱
