تقریبا از همون روزی که تنهایی اومدم پیشت و کلی باهات حرف زدم، ذهنم تا حد زیادی دست از سانسور برداشته و کم کم داره اجازه میده خاطراتت یادم بیان. حتی پنج شنبه شب خوابت رو دیدم... حالا نه از اون خوابهایی که دلم میخواست بیای بشینی کنارم و مفصل با هم حرف بزنیم و سیر تا پیاز لحظه رفتنت تا الان رو برام تعریف کنی... ولی به هر حال همین که توی خوابم حرکت میکردی و حرف میزدی، کافی بود...
میدونی؟ یادآوری خاطراتت حالم رو بدتر میکنه... اما ترجیح میدم یادم بیان.
دیروز شیرین بهم گفت این چند روزه خیلی حالت خرابتر شده... راست میگفت... چند روزه یا اصلا از اتاقم بیرون نمیرم یا این که از صبح تا شب کلینیکم بدون این که کسی رو ببینم...
دیروز دلم برای سلام کردنت تنگ شده بود... خیلی زیاد... همه ش توی ذهنم صدای تو بود که با محبت همیشگیت میگفتی: "سلام آجی"... نمیدونی چقدر دلم میخواد یه بار دیگه از در بیای تو و بگی سلام آجی...
پریروز اون صحنه ای تو ذهنم چرخ میخورد که اومدی دم کلینیک دنبالم که بریم جایی و چند بار گفتی: آجی اگه مراجع داری یه وقت دیگه بریما...
حتی الانم خاطراتت هق هق گریه م رو بلند کرده ولی میخوام که باشن... میخوام صدات هی تو گوشم بپیچه... میخوام حالت حرع زدنت یادم باشه... میخوام یادم باشه چه جوری میزدی زیر آواز و شعرهای مسخره میخوندی و بچه ها از خنده ریسه میرفتن... حتی لحظه های غمت رو نمیخوام فراموش کنم داداشی... اینها تنها داراییهای من تو این دنیای وحشتناکن...
فقط یه چیزی هست که کاش یادم میرفت... یه چیزی که از امروز عصر همه ش جلوی چشممه و داره دیوونه م میکنه... داره داغونم میکنه... داره نفسم رو میگیره... بعد ۱۸ روز، امروز برای اولین بار دارم اون لحظه ای رو میبینم که واسه آخرین بار دستت رو گرفتم و انگشتات خشک شده بودن....................
انگار یادآوری اون لحظه داره چیزی به اسم مرگ رو با تمام قدرت تو صورتم میکوبن.... امروز هزار بار توی ذهنم ازت پرسیدم: مگه تو مرده بودی؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!
😭😭😭😭😭😭😭😭
حالم جهنمه....
دلم برات خیلی تنگ شده داداش جونم.... فکر این که تا همیشه باید بدون تو توی این خونه لعنتی نفس بکشم دیوونه م میکنه...
خدایا با ما خوب تا نکردی.... چطوری دوستت داشته باشم؟؟؟؟؟؟
حال من دست خودم نیست.... دیگه آروم نمیگیرم...............
- شنبه ۱۲ مهر ۹۹ , ۲۲:۱۹
- |
