پلنگ صورتی عزیزم!
سلام.
شاید ذوق کنی اگر بگویم حتی قبل از این که دست چپ و راستم را از هم تشخیص بدهم، مجذوب تو و آن رنگ صورتی جیغت و آن معصومیت چهره و نگاهت و آن همه شیطنتها و خرابکاریهایت بوده ام و هنوز هم هستم! شاید هم مثل آن وقتهایی رفتار کنی که همه چیز را به هم میریزی و بعد شانه بالا می اندازی و طوری که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده میروی پی کارت... نمیدانم...
به هر حال که من خیلی دوستت دارم و لپتابم پر از انیمیشنهای تو است. حتی در این سن و سال هم، وقتی تلویزیون تو را نشان میدهد، میخکوبت میشوم و با تماشای صحنه هایی که باره و بارها دیده ام، جوری قهقهه میزنم که گاهی اعضای خانواده دو متر بالا میپرند! تازه دو تا عروسک بزرگ از تو هم دارم! حالا تو شانه بالا بینداز و محل نگذار! 😒 از علاقه من چیزی کم نمیشود.
اما نمیدانی نامه نوشتن برای تو، که یک کلمه هم حرف نمیزنی، چه قدر سخت است. راستش را بخواهی من همیشه مجذوب کسانی می شوم که زبان به دندان نمی گیرند و یک سره حرف می زنند. اما نمیدانم چرا تو را (و بعد از تو تام و جری را) به کلاه قرمزی، جودی آبوت و آن شرلی ترجیح میدهم!
پلنگ صورتی عزیزم!
تو چه طور میتوانی در سکوت محض زندگی کنی و نترکی؟! چه طور میتوانی بدون این که حتی یک کلمه حرف بار کسی کنی، آنها را از شدت خشم به مرز انفجار برسانی؟ راستی تو کلا حرف نمیزنی یا فیلمت است؟! صدایت چه طوری است؟! بم و مردانه یا صورتی و ظریف؟! فقط حرف نمیزنی یا نامه هم نمینویسی؟! دست کم نامه که میخوانی؟! لطفا ناامیدم نکن و وقتی نامه ام را خواندی، یه اثر پنجه صورتی خوشرنگ پایین آن بگذار تا بدانم که خوانده ای! همین برایم کافی است!😍
+ بازی وبلاگی آقا گل
+ مرسی از دعوت دوستان نازنینم: دکتر هوپ و سمیرا شیری
- دوشنبه ۲۶ اسفند ۹۸ , ۱۳:۱۲
- ادامه مطلب
