کودکانه هایم تمامی ندارد

دنیا بر اساس قانون اداره میشه و نه تصمیم شخصی البته از دید من.

اینکه تمام تلاش های من در لحظه آخر ممکنه پودر بشه واسه این هست که من به تمام قوانین حاکم بر جهان هستی مسلط نیستم و خیلی چیزها رو لحاظ نکردم تو برنامه ریزی هام.

خدا بیکار ننشسته ببینه من چطور برنامه ریزی میکنم بعد بگه الان باید حرف حرف من باشه پس آخر داستان طبق میل من!!

یا مثلا دلش بسوزه چون مامانم دعا کرده بگه این دفعه طبق میل صبا پیش میریم! مامانش دلش شکسته بود!

یه موقع هایی خواسته های ما با قانون حاکم بر هستی منطبق هست و جواب میگیریم، یه موقع هایی هم نیست و خب جواب نمیگیریم. به همین سادگی. البته در عین سادگی موقع جواب نگرفتن به شدت دردناک هست.

برا من اینجوری بوده که دقیقا لحظه آخر، همه چی بهم ریخته!

البته از بعضی بهم ریختنا راضی‌ام.

اون جمله فسخ العزائم و نقض الهمم و حل العقود هم خیلی جالبه
یه جور روانشناسی طور و هگلی طور من بهش نگاه میکنم
آدم یه چیز میخواد ولی بعد منصرف میشه ولی گاهی یه چیز میخواد ولی شرایط دیگه فراهم نیست اما بین این کشاکش "من و دیکری" همیشه گره ها باز میشه
البته باز همون جنبه که گفتید هم هست و درسته ولی با یه رویکرد دیگه
مولوی هم یه داستان داره درباره "اذا جا القضا ضاق الفضا" 

https://ganjoor.net/moulavi/masnavi/daftar3/sh11

الآن دیگه واقعا طولانی شد

مگه خدا حرف میزنه؟! :))
کتاب آسمانی هست قرآن ولی اونم نازل شده مثل چیزای دیگه منتها در سطح بالاتر
پس اونم وابسته به فهم آدماست
مثل این سکانس فیلم نردبان آسمان:

https://www.aparat.com/v/XZzcf/%D8%B3%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%B3%DB%8C_%D9%85%D8%AA%D9%81%D8%A7%D9%88%D8%AA_%D8%A7%D8%B2_%D8%B3%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%84_%D9%86%D8%B1%D8%AF%D8%A8%D8%A7%D9%85_%D8%A2%D8%B3%D9%85%D8%A7%D9%86

همین که "هرکار بخواد" یعنی چی را اتفاقا قدیم خیلی دربارش فکر میکردن همه آدما هم نوجوانی میرن تو فکرش و آخوندا  هم هنوز تاریخ اون بحثا را تکرار میکنن
ولی از معضلات سازمان دینی ماست که نیمه تکفیری شده و شان خودش را بالاتر از بحث جدیدتر میدونه

عَرَفتُ الله بِفَسخِ العَزایم

خدا رو شناختم از اون جا که تصمیمی گرفتم و غیر از اون شد.

به نظر من اینجور کسی وجود نداره، یعنی اصل حرفتون درسته ولی نتیجه ش این نیست، یه خدای دیگه هست که اونم قادر متعاله ولی هر کاری دلش بخواد نمیکنه، هرکاری که توی جهان هست خوبه و کار اونه، اینا فرق داره، درسته خیلی اتفاق ناخوشایند هم هست و برای آدم این اتفاق که گفتین خیلی زیاد پیش میاد و چیزا اونجور که میخواد نمیشه خیلی هم مسأله مهمیه. ولی اون نتیجه گیری که همون تفکر عادیه، تفکر الهی باید فرق کنه، شاید نتیجه این مسأله این بشه که باید آرزوهامون را بیشتر معطوف به زمان حال کنیم، برنامه هامون را به حکم فقط فکر بهشون نگاه کنیم، شاید باید خیلی امید داشته باشیم ولی نه به معنی انتظار، به معنی احساس کارآمدی و باور به شرایط و بهتر تعبیر کردن شرایط. شاید باید بیشتر درباره علتهای یه اتفاق فکر کنیم. شاید باید جنبه های مختلف را ببینیم. این خداییه که شخص نیست و درون آدمه. نه اون که شخصه و در برابر آدمه.
ببخشید، اگه خیلی منبر طوفانی طور شد، این فقط نظر منه

صفات خدارو هم مصادره به مطلوب کردین😂😂

من اینطوریم که میگم حیلی خوب باشه حالا که ایطوره بیا همش دست خودت باشه. من دیگه نه حرصی میخورم نه دغدغه بهم ریختنشو دارم.😁خوبم جواب میده

منکه دیگا برنامه ریزی نمیکنم. چنان درهم میکوبه برنامه‌هامو که ترجیح میدم به آینده تو ذهنم خیلی برنامه نچینم😅