There Is No End To My Childhood
نوشین گفت بیا خودمون سر راه پذیرایی رو هم بگیریم ببریم که منشی‌ت نخواد تا این‌جا بیاد. قبول کردم. خرید رو انجام دادیم و رفتیم کلینیک. کارگاه شروع شد. یهو متوجه شدم گوشیم نیست. تو مغازه، روی کیک‌های داخل قفسه جا گذاشته بودم! منشی‌م رفت "تا اون‌جا" گوشیم رو گرفت آورد🙄
یادته قبلاً ها ازین گوشی نوکیا دکمه ای ها بود ؟!
یه سری بند مخصوص گردن هم بود که میشد به گوشه ی گوشی متصل کرد
باید از همون مدل گوشی های دکمه دار بگیری با بند گردنی که دیگه جا نذاری و منشی رو به زحمت نندازی :دی
پسر همسایمون اسمش ایمانه
هربار عنوان میزاری ایمان بیارین ،ایمان نیارین
من همش به این فکر میکنم ایمان چجوری برات بیارم:))))
یه گولاخیه نگو!
